هرکس که کیفیت صدا ی سی دی های صوتی را تجربه کرده باشد می داند که تبدیل آن ها به MP3 باعث از دست رفتن حس زنده و واقعی بودن آن ها می شود که در نتیجه لذت شنیدن موسیقی را کاهش خواهد داد. به همین دلیل در سال های اخیر تولیدکنندگان موسیقی برای ارائه ی کیفیت های بهتر حتی بالاتر از سی دی تلاش نموده اند که نتیجه ی آن تولید ترک های موسیقی با کیفیت High Resolution می باشد که موجب گردیده بتوانید خود را در استودیو و در کنار هنرمند محبوبتان تصور نمایید. پس در صورتی که علاقمند به آشنایی با انواع کیفیت های صوتی هستید، ما را در ادامه ی این مقاله همراهی نمایید.

شنیدن موسیقی مانند شنیدن هر صدای دیگری با ایجاد لرزش در گوش آغاز می شود. سازهای موسیقی، هدفون ها و اسپیکر ها این لرزش ها را در سرعت های بالا و پایین ایجاد نموده و به گوش شما می رسانند. گوش انسان نیز در نقش یک مترجم عمل کرده و این لرزش ها را به لحن و گام صدا تبدیل می نماید. بدیهی است لرزش های سرعت پایین فرکانس های پایین و لرزش های سرعت بالا فرکانس های بالا را تولید می نمایند. سایر خصیصه های صوتی از قبیل شکل و میزان انرژی صدا نیز نوع و حجم صدا را تعیین می نمایند.

کیفیت صدا ی آنالوگ و تفاوت آن با کیفیت صدا دیجیتال چیست ؟ 

به طور کلی کیفیت صدا را می توان به دو دسته ی آنالوگ و دیجیتال تقسیم نمود. صدای آنالوگ به رغم این که کیفیتی پایین تر از صدای دیجیتال دارد اما طبیعی و واقعی بودن آن قابل ستایش می باشد. نحوه ی بازتولید صدای آنالوگ بدین صورت است که پخش کننده های آنالوگ به صورت فیزیکی و مستقیم لرزش را از سطح نوارهای کاست یا صفحات گرامافون دریافت نموده و به کمک Amplifier آن ها را تقویت کرده و به اسپیکر ها منتقل می نمایند. ایراد اساسی این روش این بود که برای آرشیو محصولات صوتی نیاز به تجهیزات فیزیکی و عمدتا شکننده بود که در دنیای امروزه با این حجم گسترده ی موسیقی عملا غیر ممکن می نمود. اما در صدای دیجیتال و با تبدیل موج صدا به مختصات باینری، می توان به راحتی آن ها را ذخیره سازی نمود.

در کیفیت صدای دیجیتال دو پارامتر اصلی وجود دارد. فرکانس نمونه برداری که یعنی چه تعداد از این مختصات در هر ثانیه ذخیره سازی می شوند و بیت ریت که یعنی هر یک از این مختصات با چه دقتی نسبت به سیگنال اصلی صدا ذخیره می گردد. با ظهور سی دی موسیقی دانان به دنبال این بودند که دریابند چه پارامترهایی برای انتقال صدا مناسب و در عین حال عملی می باشد که نتیجه ی آن دستیابی به فرکانس نمونه برداری 44.1 کیلوهرتز و بیت ریت 16 بیت بود که معنای این اعداد یعنی بیش از 44000 نمونه برداری با دقت 16 بیت در هر ثانیه. اولین ویژگی این اعداد امکان بازتولید صدا در فرکانس های حدود 20 هرتز تا 20 کیلوهرتز بود که همان بازه ی شنوایی گوش انسان می باشد. دومین ویژگی آن نیز صدای داینامیک 96 دسی بلی آن بود که امکان بازتولید صدای یک ارکستر، از صدای تک خوانی تا نویز صحنه را داشته و در عین حال قابل پیاده سازی بر روی سی دی ها نیز بود. ایراد این روش نیز ابعاد و شکل فیزیکی سی دی ها و عدم امکان دانلود و پخش آنلاین آن ها بود. لذا فرمت های فشرده ی MP3 و AAC جایگزین سی دی ها گردیدند.

بیشتر بخوانید : پاسخ فرکانسی هدفون عریض تر از بازه ی فرکانسی گوش انسان!! چرا ؟

مهم ترین برتری این نوع موسیقی حجم کمتر و همچنین عدم نیاز به ذخیره سازی فیزیکی آن ها می باشد اما در مقابل کیفیت پایین تر آن ها از جمله مشکلات این فرمت های صوتی هستند. تفاوت کیفیت صدای MP3 با CD را می توان با تا کردن یک نقاشی و در جیب قرار دادن آن مقایسه نمود. نقاشی همواره همان نقاشی خواهد بود با این تفاوت که خطوط تا هیچ گاه از بین نخواهند رفت همانطور که افت کیفیت تبدیل سی دی به ام پی تری غیر قابل جیران خواهد بود. این که حجم فایل فشرده چقدر کاهش یابد به کیفیت آن بستگی دارد که به طور مثال کیفیت MP3 از 128 تا 320 کیلوبیت در ثانیه متغیر خواهد بود اما به طور کلی فایل های MP3 یک پنجم فایل های CD حجم خواهند داشت. لازم به ذکر است به طور کلی یک فایل صوتی با فرمت جدیدتر AAC با یک حجم یکسان نسبت به فرمت MP3 باکیفیت تر می باشد. تفاوت کیفیت سی دی ها با فرمت های فشرده اگرچه چندان قابل توجه نیست و پایه و اساس موسیقی را تغییر نخواهد داد اما قطعا حس شما را نسبت به آن عوض خواهد نمود چرا که هرچه شما جزئیات بیشتری را بشنوید، این صداها واقعی تر به نظر رسیده و احساسات شما عکس العمل متفاوت تری به آن نشان خواهند داد.

کیفیت Hi-Res، یک پله فراتر از کیفیت Cd

بر اساس همین نیاز کیفیت صدای Hi-Res گام فراتر از کیفیت CD گذاشته است که با ظهور آن فرکانس نمونه برداری به بیش از 96 کیلوهرتز و دقت آن به 24 بیت در هر ثانیه افزایش یافته است. بیت ریت بالاتر در این کیفیت بدین معنی است که بازه ی داینامیکی بیشتری نسبت به قبل داشته و لذا می توانیم کوچکترین صداها را نیز بشنویم؛ صداهایی مانند ضربه انگشت نوازنده بر روی دکمه های پیانو. فرکانس نمونه برداری بالاتر تا 192 کیلوهرتز (حدود 5 برابر بیشتر از سی دی) نیز این معنا را دارد که می توانیم فرکانس های ورای بازه ی 20 هرتز تا 20 کیلوهرتز را  هم بازتولید نماییم. به همین دلیل تجهیزاتی که امکان ارائه ی بازه ی فرکانسی تا 40 کیلو هرتز را دارا باشند قادر به اخذ گواهینامه ی Hi-Res بوده و در غیر این صورت از این امر محروم خواهند ماند.

کلام آخر 

صدای Hi-Res تنها شنیدن یک تفاوت نیست بلکه تجربه کردن آن است. ممکن است در کیفیت های مختلف موسیقی همان باشد اما احساسی که به وجود خواهند آورد متفاوت خواهد بود همانطور که همه ی ما تفاوت حضور در کنسرت زنده را با شنیدن موسیقی ضبط شده تجربه نموده ایم. پس از تولید صدای با کیفیت High-Resolution، چالش بعدی بازتولید این کیفیت صدا در منزل یا خیابان می باشد که این وظیفه ی خطیر بر عهده ی هدفون ها و اسپیکرهای دارای تکنولوژی Hi-Res می باشد. پس اگر عاشق موسیقی هستید نگاهی به این دسته از هدفون ها بیندازید.